Het is weer tijd voor het jaar mooi af te sluiten.
Het dagboek moment van dit jaar. 
Het terugkijken en reflecteren. 

Wat heeft dit jaar me gebracht en wat kunnen we laten. 
Deze pagina in mijn “dagboek” doe ik wel even over om te schrijven en vanochtend om 8.00 was hij klaar. 
Net voor dat ik naar de dokter moest. 

Ik zou kunnen beginnen bij de dokter, maar dan moet ik weer opnieuw gaan schrijven. Dus aan het einde vertel ik het verhaal dokter. 

Mijn 52ste levensjaar, het jaar dat ik 51 werd en dat we 25 jaar zijn getrouwd, het jaar waarin kind nummer 1, 23 werd en nummer twee 21. 

Het jaar dat het me weinig tot niets meer kan schelen wat anderen vinden. 
Het jaar dat ik trouwambtenaar en uitvaartspreker wordt. 

Het jaar 2023. 

Mijn jaar was goed, heel goed. 

Mooie dingen gedaan op werkgebied maar ook privé. Mooie moment gekend, mooie gesprekken gehad. Diepe emoties beleeft. 

Gezien waar mijn waarheid is om die later weer te veranderen.  Wat in dit jaar voor mij centraal staat is durven zijn.  Volledig durven zijn. 

En durven laten of moet ik zeggen durven zijn en daardoor te kunnen laten.  De afgelopen jaren heb ik me afgesloten als je me pijn deed, ook al bleef ik van je houden.  Maar dit jaar heeft me geleerd, ik houd toch van je ook al wil je dat niet. 

Ik houd van je om zoveel redenen of je dat nu wilt of niet. Daarbij hoef ik geen contact of geen gesprek, maar ik sluit niets af, niet ervoor en niet erna.  De deur is open, je kunt erin en er weer uit. Je hoeft me niet te kwetsen, omdat je je eenzaam voelt, je hoeft me niet weg te stoten omdat je me niet begrijpt. Je mag me laten, maar ik houd toch van je. 

Ik houd van mij. 

En daarom ook van jou. 

Ik heb afscheid genomen van veel dingen van veel mensen en van veel werkomstandigheden.  En toch houd ik ervan, en van jullie. Ik hoef het niet te doen. Ik mag het doen. 
Ik mag het laten omdat ik van mezelf ben gaan houden. 

Snap je mijn jaar? 

Toen, heel lang geleden was verlies en vasthouden mijn ding. Het thema en start van mijn leven was er 1 van er niet kunnen en mogen zijn. 
En dat heb ik in stand gehouden. En dit jaar voel ik me bevrijd van dit gevoel.  Ik hoef je niets te bewijzen, dus jij mij ook niet. Dat klinkt soms onverschillig, maar dat is het niet. 
Wat je me laat zien is je worsteling met jezelf.
En dat is oké. 
Wat ik je laat zien de mijne. 
En dat ik oké.

Ik wil je graag laten weten dat het kan dat ik je gekwetst heb, omdat ik sprak uit mijn waarheid. Maar mijn waarheid was de mijne. Ik hoop dat als ik je gekwetst heb dat je me kunt vergeven. Mocht jij mij gekwetst hebben met jouw waarheid vergeef ik jou ook. We hoeven niets met elkaar, maar als er houden van was, gaat dat dus niet weg.

 Ik wens je alle geluk, gezondheid en alle goud in de wereld. Omdat je dat verdient.  Er is zoveel te geven en zoveel te delen. Er is genoeg voor ons allen. Laten we alles delen zoals de lucht op en om de aarde. De zuurstof die we delen. De maan waar we naar kijken, de zon die ons allen verwarmd. 
Die zon is er voor iedereen. 
De maan, de lucht en al het geld en goud in de wereld. 
Er is al zoveel oorlog laten we vrede zijn. 

Toen dit jaar begon was het al duidelijk dat het een jaar van nieuw zou zijn.
De trance academie starten en toen we voelden dat we genoeg geven hadden met elkaar stopten we. We hebben harten geraakt en dat was mooi. Stoppen is ruimte maken voor nieuw of ruimte maken. Gewoon ruimte maken. 
Toen ik in de XXL 5-daagse voelde dat de trance een eigen 5-daagse verdiende, gaf ik daar gehoor aan. 
5 dagen trance zonder afleiding alleen maar diepte en dieper en diepst. 
Zitten met spirit en in november was de eerste editie. Wat een cadeau. 

Na de zomer, zo in september, zat de trui XXL niet meer goed. Ik reflecteerde en merkte ik mag die uit doen en ophangen daarin mag ik laten. Daarin mag ik liefde de ruimte geven. En besloot dat ik per 31 december met Mediumschap XXL ga stoppen. En geef ik de andere vrouwen de ruimte omdat ik van ze hou. 
Na de zomer merkte ik deze gevoelens waar ik in het begin over sprak ik houd van je met open armen. En van mij nog meer. 

De dokter zie ik toch?
Een plekje op mijn been gelukkig goedaardig maar de wond tja, de wond. Die is open en wil niet dicht. Dus ik heb aan het einde van het jaar meerde wekelijkse bezoeken om deze in de gaten te houden. 
En ik zie een verband. Liefde laten stromen. En niets tegenhouden. Dus de ontsteking, de boos mag eruit. 
En mijn wond mag dicht als het schoon is. 
Want ik heb geleerd dat haat, wraak of boos ettert vanbinnen. Intern in de mens. En als je intern vergeeft en hen om je heen ziet voor wie ze zijn.  Dan hoeft boos minder. Laten we de open wond dan zien als de laatste etter die eruit mag. 
Dus als je iets vindt van mij, van wat ik doe of wie ik ben. Dat mag en dat is oké. Maar doe je zelf ook een lol en denk even wat het over jou zegt. 
Niet voor mij. Maar voor jou. Voor jouw liefde voor jezelf. 

Dus 2023 dank je wel voor het helen van dit oude zeer. En 2024 ik open mijn hart en armen voor gezondheid, liefde, vertrouwen, geluk, rijkdom, succes en ik wens het jou ook. Met heel mijn hart er is genoeg voor iedereen. 

En op de valreep van 2023 ben ik genomineerd voor medium van het jaar en ligt mijn eerste Boek bij de drukker.

Rosita x 

P.S.

Op de valreep van 2023 ben ik genomineerd voor medium van het jaar en ligt mijn eerste boek bij de drukker.

Bring me the cookies! 

Shopping cart0
There are no products in the cart!
Continue shopping
0